تأملی بر تفوق مفهومی « نبأ » بر « خبر » در قرآن کریم

بر مبنای جهان بینی توحیدی همۀ اجزای نظام هستی به اقتضای خلقت خود و به طور تکوینی قابلیت های ارتباطی گوناگونی دارند کهاین قابلیت ها در انسان به دلیل برخورداری از روح به اوج خود می رسد و ظرفیت های ارتباطی مادی و فرامادی بی انتهایی در اختیار اوقرار می دهد. در همین حال به دلیل مأموریت و مسئولیتی که بشر به عنوان اشرف مخلوقات دارد علاوه بر هدایت تکوینی - که تمامیموجودات را در برگرفته 2- از هدایت تشریعی نیز بهره مند شده است تا بر مبنای رهنمودهای انبیاء (ع) و کتب آسمانی که سرآمدشانپیامبرمکرّم اسلام(ص) و قرآن کریم است به بهترین نحو ممکن بتواند از عهدة برقراری ارتباطات لازم برای دستیابی به اهداف و انجاموظایف خود برآید. کلام وحی نه تنها چهار عرصۀ ارتباط تکوینی و تشریعی انسان در هستی یعنی ارتباط با خداوند، ارتباط باخویشتن، ارتباط با همنوعان و ارتباط با مخلوقات (محیط زیست و طبیعت) را از نظر دور نداشته و دستورالعمل های جاودانه ای برایآنها ارائه کرده، بلکه در موارد لازم نظر آدمی را به نکات قابل تأمل دیگری در حوزة ارتباطات معطوف ساخته است که از جملۀ آنهااست نکته ای که به ویژه در خبرپراکنی های کنونی تدبر در آن برای انسان « خبر » بر « نبأ » تبیین تفوق و برتری ارتباطی- مفهومی واژةگم گشته در آشفته بازار ارتباطات، راهگشا و نجات بخش خواهد بود. آن چه که در این مقاله ملاحظه می شود تأملی بر مفاهیممترتب بر این دو عبارت ارتباطی از منظر مفسران و لغتنامه نویسان کلام وحی است.